Łysienie plackowate to przewlekła choroba zapalna, która uszkadza nasze mieszki włosowe w wyniku czego, włosy wypadają i pozostaje w ich miejscu goła ale niezmienioną chorobowo skóra. Według wielu badań, to właśnie łysienie plackowate jest najczęstszą przyczyną wypadania włosów.
Objawy:
Pierwsze objawy choroby pojawiają się najczęściej u dzieci i młodzieży. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby objawiły się one w wieku późniejszym.
Łyse placki mogą być pojedyncze lub może ich być bardzo wiele, przeważnie mają owalny kształt, ich wielkość także nie jest odgórnie ustalona. Postęp choroby jest u każdego indywidualny, ale musimy pamiętać, że im wcześniej pojawią się objawy, tym trudniej będzie wyleczyć łysienie.
Rzadko, ale czasami choroba nie ogranicza się tylko do włosów na głowie, przenosi się także na brwi czy rzęsy, a u mężczyzn także na zarost.
U ponad połowy osób z przewlekłym łysieniem plackowatym, następuje samoistny odrost utraconych włosów, mogą one czasami być pozbawione pigmentu. Jeżeli ktoś, w wyniku choroby utracił wszystkie włosy, nie ma szansy na ich naturalne odrośnięcie.
W niektórych przypadkach, można zauważyć także patologiczne zmiany na paznokciach.
Około 2% zachorowań kończy się całkowitym wyłysieniem.
Więcej: http://drtrycholog.pl/lysienie-plackowate/
Przyczyny:
Jednoznaczna przyczyna łysienia plackowatego nie jest nam jeszcze znana. Prawdopodobnie choroba ta ma podłoże autoimmunologiczne, nasz układ odpornościowy atakuję mieszki włosowe, ponieważ uznaje je za ciało obce.
Łysienie plackowate często występuje z takimi chorobami jak: atopowe zapalenie skóry, bielactwo, hashimoto, zapalenie jelita grubego toczeń rumieniowaty czy wreszcie cukrzyca typu 1.
Nie bez znaczenia są tutaj także geny, niektóre antygeny mogą spowodować podatność na zachorowanie. U 10% osób, dotkniętych zespołem Downa, boryka się z łysieniem plackowatym.
Żyjemy w ciągłym pośpiechu i stresie, zwłaszcza młodzi ludzie, stresująca praca czy szkoła nie jest tutaj bez znaczenia.
Uważa się również, że na rozwój choroby wpływają czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa, w efekcie do jego utraty.
Leczenie:
Leczenie łysienia plackowatego nie należy do najprzyjemniejszych, jest trudne i czasochłonne. Nie jest ono niemożliwe, jednak często nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Leczenie dobiera się odpowiednio do wieku osoby chorej oraz ilości utraconych włosów, bierze się także pod uwagę, możliwe skutki uboczne terapii.
Na rynku dostępne są oferty takich leczeń jak:
- minoksydyl 5% (stosuje się go bezpośrednio na łyse miejsce)
- środki o działaniu immunosupresyjnym
- krioterapia
- podaniu osocza bogatopłytkowego
- immunoterapia miejscowa (Polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych)
Obiecująco zapowiada się także metoda z użyciem leku o nazwie ruksolitynib, badanie nad nim wciąż trwają.
W większości kłopotów z łysieniem, ale też chorobami, które wymagają ogólnej odporności, kluczowe jest dostarczanie do organizmu cynku. Często się mówi o witaminie C, ale to cynk jest kluczowy, bo nie ma znaczenia, że napijemy się soku z cytryny, który bez cynku kompletnie nic nam nie da i nie pozwoli na wyjście z choroby czy jej uniknięcie.