Łojotkowe zapalenie skóry głowy to jedna z tych chorób dermatologicznych, których geneza nie została jeszcze dokładnie zbadana przez współczesną medycynę. Wiadomo, że choroba może wiązać się z obniżeniem odporności organizmu(częściej występuje na przykład u pacjentów będących nosicielami wirusa HIV lub u osób, którym przeszczepiono organy). Występowanie łojotokokowego zapalenia skóry głowy może być również uwarunkowane ogólną podatnością skóry na choroby dermatologiczne(czynnikiem ryzyka jest na przykład częste występowanie łuszczycy) a także bytowaniem na skórze głowy drożdżaków z gatunku Malassezia. Oprócz swojej typowej postaci, łojotokowe zapalenie skóry głowy może występować również u dzieci. Nosi ono wówczas nazwę ciemieniuchy, charakteryzuje się raczej łagodnym przebiegiem i najczęściej ustępuje samoistnie zanim dziecko ukończy trzeci rok życia.
Objawy
Objawy łojotokowego zapalenia skóry głowy często moga być mylone z objawami, które wykazują takie choroby dermatologiczne, jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry oraz trądzik różowaty. Z tej przyczyny, rozpoznania tej jednostki chorobowej może dokonać tylko i wyłącznie kompetentny lekarz specjalista dermatolog-trycholog. Dokonując diagnozy na „własną rękę“ ryzykujemy tym, że pomylimy objawy choroby z inną jednostką chorobą, która może wymagać całkiem odmiennych metod leczenia. Najbardziej charakterystycznymi objawami łojotokowego zapalenia skóry głowy są charakterystyczne grudki, które pojawiają się na skórze głowy, twarzy, nosie oraz okolicy uszu. Grudki pojawiające się na skórze w przebiegu łojotokowego zapalenia skóry głowy mają białą, zółtą lub żółto-brązową barwę oraz są szorstkie i twarde. Czasami grudki mogą być tak gęsto rozsiane po skórze, że zamieniają się w specyficzną skorupę. Inne typowe objawy choroby to pojawienie się łupieżu tłustego, który może dotyczyć całego owłosienia głowy, w tym brwi, brody albo wąsów. W przebiegu choroby występuje również uporczywy świąd i pieczenie skóry a także jej zaczerwienie w okolicy miejsc zmienionych chorobowo.
Zobacz: Trycholog Gdańsk – Gabinet trychologiczny
Leczenie
Łojotokowe zapalenie skóry leczy się przy pomocy medycznych płynów, maści oraz szamponów. W przypadku bardzo dokuczliwego świądu, który znacząco obniża poziom komfortu życia pacjenta, stosuje się także maści lub kremy przeciświądowe. Metoda leczenia zależy od indywidualnego przebiegu choroby i każdorazowo jest kwestią decyzji lekarza dermatologa-trychologa, który dokonuje rozpoznania choroby oraz oceny stanu pacjenta. Podczas leczenia, w celu zwiększenia jego skuteczności, wskazana jest również zmiana diety. Należy odstawić tluste, obciążające układ pokarmowy potrawy, natomiast spożywać więcej warzyw i owoców. Dieta powinna być odpowiednio bogata w witaminy D oraz E a także cynk. Oprócz stosowania preparatów medycznych, należy także umiejętnie dbać o codzienną higienę skóry głowy, najlepiej w sposób zgodny ze wskazówkami lekarza dermatologa-trychologa.
Dla mnie lekarz dermatolog powinien przede wszystkim cały czas się dokształcać. Nie wiem czy jest jakakolwiek gałąź medycyny, która rozwija się szybciej. Cały czas na świecie pojawiają się nowe leki, często przełomowe sposoby na leczenie chorób skóry. Jak się za tym nie nadąża, nie czyta, nie jeździ na staże, to nie jest się prawdziwym lekarzem.
Szampon na łojotok to byłoby najlepsze rozwiązanie kłopotów z łojotokowym zapaleniem skóry. Ale niestety nie jest to najlepszy sposób najwyraźniej, bo nie widziałam żadnego takie na półkach w drogeriach. A szkoda, bo robią przecież szampon przeciwłupieżowy, to i ten mogliby zrobić. Nic trudnego to na pewno nie jest.